1- سحری نمودن و به تأخیر انداختن آن : رسول الله(ص) فرمودند: سحری بخورید، براستی در سحری برکت وجود دارد.(متفق علیه)

از فایده های سحری خوردن این است که سنت می باشد و تبعیت از سنت رسول الله(ص) دارای اجر و ثواب می باشد و نیز سحری خوردن به دلیل مهرورزی پیامبر(ص) نسبت به امت و برای جلوگیری از روزه پی در پی می باشد.

2- شتاب و تعجیل در افطار کردن : رسول الله (ص) فرمودند: مردم همواره در نیکی و خیر می باشند، مادامیکه در خوردن افطار شتاب نمایند.(متفق علیه)

3- ترک گفتن اعمال زشت چه به وسیله ی دست، پا ، چشم و زبان باشد(مخصوصاً دروغ گفتن و سخن زشت و ناپسند): رسول الله(ص) فرمودند: بسیاری از روزه داران وجود دارند که از روزه گرفتن، چیزی جز گرسنگی نصیبشان نمی شود و نیز بسیاری از شب زنده داران هستند که جز بی خوابی چیزی نصیبشان نمی شود.(رواه حاکم)

حدیث فوق بیانگر این مسئله است که روزه برای اصلاح روح و جسم آدمی می باشد، و اگر کسی در کنار آن تزکیه جسم و روح را ننماید، روزه اش فایده چندانی در بر نخواهد داشت.

4- افطار نمودن با چند عدد خرما و اگر خرما یافت نشد با آب افطار نمایند: سلمان بن عامر(رض) می گوید رسول الله(ص) فرمود: هرگاه یکی از شما افطار نمود، باید با خرما افطار نمیادو اگر نیافت ، باید با آب افطار نماید، زیرا آب پاک کننده است.(رواه ترمذی)

5- خواندن دعای افطار: ( ذَهَبَ الظَّمَا وَ ابتَلَّتِ العُرُوقُ وَ ثَبَتَ الأجرُ إن شَاءَ اللهُ : تشنگی برطرف شد، رگها تر شدند و پاداش - إن شاء الله - ثابت گشت ).

6- پرهیز از کارهای بیهوده و اعمال زشت ( غیبت، دروغ، سخن چینی و .... )

7- احسان و صدقه دادن به فقرا و نیازمندان و بخشش فراوان

8- انجام اعمال صالحه فراوان از جمله تلاوت و تعلیم و حفظ قرآن، ذکر و یاد الله و ...

9- اعتکاف نمودن در مسجد: حضرت عایشه رضی الله عنها می گوید که رسول الله(ص) تا هنگامیکه فوت نمودند، دهه آخر رمضان را در مسجد اعتکاف می نمودند.(رواه البخاری)

10- افطاری دادن به کسانی که روزه هستند : رسول الله(ص) فرمودند: کسی که به شخص روزه داری افطاری بدهد، برای او همانند پاداش شخص روزه دار، پاداش وجود دارد بدون آنکه از پاداش شخص روزه دار چیزی کاسته شود

وسوسه شیطان بنوعی فرصت سخاوت انگیز خداوند به بنده های خویش است. بدین معنا که هر که بر وسوسه او غلبه کند "جهاد اکبر" کرده است. بدون وسوسه، دیگر اطاعت از خدا یکطرفه و بدون اختیار خواهد شد و هیچ لطفی نخواهد داشت. وقتی هم که اطاعت اجباری گردد، دیگر نیازی به وحی، ماموریت الهی(نبوت و امامت)، بندگی و دین نخواهد بود. جهان بدون وسوسه یعنی جهانی که در آن دین، بندگی، ذات بشیر و نذیر و نظیر آنها وجود ندارد.

یکی از مشکلاتی که نوع بشر و بخصوص شخص مسلمان به آن دچار است، وسوسه شیطان می باشد. رمضان ماهی است که در آن شیاطین در غل و زنجیر هستند و چون نمی توانند کسی را وسوسه کرده و بیازارند، فقط فریاد میکشند. اگر اذن خدا نبود شیطان قادر به وسوسه آدمی نمیگشت.

وسوسه شیطان بنوعی فرصت سخاوت انگیز خداوند به بنده های خویش است. بدین معنا که هر که بر وسوسه او غلبه کند "جهاد اکبر" کرده است. بدون وسوسه، دیگر اطاعت از خدا یکطرفه و بدون اختیار خواهد شد و هیچ لطفی نخواهد داشت. وقتی هم که اطاعت اجباری گردد، دیگر نیازی به وحی، ماموریت الهی(نبوت و امامت)، بندگی و دین نخواهد بود. جهان بدون وسوسه یعنی جهانی که در آن دین، بندگی، ذات بشیر و نذیر و نظیر آنها وجود ندارد.

ماموریت شیطان وسوسه و گمراه ساختن است. آنهایی که این را می دانند بدون ترس از خواسته شیطان پای را در راه گذارده و به هدف میرسند. اما آنهایی که با حقیقت موضوع آنشا نیستند، گمراه شده و پای را در دام او می نهند. شیطان در آغاز وسوسه کرده سپس زخم میزند. آشکار است که او بدون اذن پروردگار قادر به کاری نخواهد بود. خداوند به کسانیکه که توسط شیطان فریفته می شوند فرصت بازگشت میدهد و اگر قدر این فرصت دانسته نشود، آنگه شیطان است که کنترل او را به دست میگیرد. چنانچه در قرآن کریم آمده است: "همانا شیاطین را دوستان منکران قرار دادیم."(سوره اعراف: آیه 27)

خداوند در ماه رمضان شیطان را چون سگی رام در بند میکند. این سگ فقط از دور پارس میکند. اما اگر با دستان خود زنجیرش را باز کنید، خداوند اجازه میدهد بر شما چیره گردد. سوالی مطرح می شود: "اگر فرشتگان مبرا از گناه هستد، پس چرا شیطان گناه کرد؟" پاسخ این که شیطان از اجنه است و فرشته محسوب نمیشود. او جنی بود در میان فرشتگان. فرشتگان مبرا از گناه هستند. اما جن گاهی اطاعت دارد و گاهی عدم اطاعت. اگر خداوند کسی را رها کند، شیطان از راه جسمانی و نفسانی بر او چیره میگردد. خداوند نیروی نفسانی او را در اختیار شیطان قرار می دهد.